PORTAKAL AĞAÇLARI, ANNEANNEMİN TORUNLARI, DEDEMİN İNSANLARI

İstanbul'dan döner dönmez, pazartesi ve salı temizliğe giriştim.
Bizim ailenin kadınlarında bir hastalıktır bu; tatilden dönünce dip temel temizlik yapılır.
Beni görseniz İstanbul'da iki gün değil; bir ay kaldığımı, evin de toza, kire büründüğünü düşünürdünüz.

Anneannem de böyleydi; genleri hepimize geçmiş işte. Torunu olarak bayrak elimde yani ...
Bu arada temizlik delisi olduğum düşünülmesin; her zaman öfleye püfleye yaparım bu işleri; mutfakta zaman geçirmeyi daha çok tercih ederim .
Neyse, iki gün ev kadını hallerinde gezdikten sonra dün arkadaşlarla buluştum.
Tuhaf şehir bu Antalya, bitmeyen baharıyla, kışa teslim olmuş pek çok şehire hınzırca göz kırparak meydan okuyor adeta.

Sonbahar geç geldiği için, gitmek bilmediğinden , sararan yaprakları gördükçe arkadaşlarla çocuklar gibi  sevindik.
Caddeler boyunca turunç, limon ve portakal ağaçlarını gördükçe  neşemiz arttı.

İşte bu güzelliklere dün, kasımın son gününde bir de Dedemin İnsanları eşlik etti.

Film için yazacak  fazla söz yok; Çağan Irmak yüreğinden geçenleri yine güzel anlatmış, tüm oyuncuları çok beğendim; Çetin Tekindor ve Hümeyra' ya bir kere daha hayran kaldım.

Filmin özeti bence, filmin  içinde geçen şu cümleydi : Noktayı koymak ne kadar zor olsa da; tamamlanmış cümleler daha az acı verir .

Zaman kaybetmeden izlemek lazım ...