Hamileyken selam verene hatırımı sorana bile ağlardım .
Hiç unutmam ; "Vücudumuzu hormonlarımız yönetiyor " demişti doktorum.
Doğumdan sonra da yavrusunun yanına kimseyi yaklastırmayan anne kediler gibiydim. Oğluma dokunana sinir olup bunu da açık açık belli ederdim.
Bir de hamilelik dönemim hiç bitmeyecek çocuğum hep içimde kalacak gibi tuhaf bir his yaşamıştım .
***
Yıllar sonra oğlumun orta okulu bitirdiği şu an itibariyle yine duygusala bağladım.
Onun büyüdüğünü kabullenmek yılların su gibi geçtiğini de kabullenmek aslında.
Hayat bana annelik duygusunun bebeği karnımda taşımaktan çok daha büyük bir duygu olduğunu öğretti.
Hormonlarımın halen beni yönetiyor olduğuna inandığım şu anda evlat sevgisinin ne olduğunu bir kere daha anlıyorum.
Sevgi neydi?
Sevgi emekti.
Yolun açık başarıların daim olsun oğlum ...❤❤
