Kahvenin yanında bir gün önceden hazırladığı şahane irmik tatlısını ikram etti bana.
Oldum olası sütlü tatlılarla aram iyi olduğundan, hayır diyemedim.
İrmik tatlısını yerken tarifini istedim.
A. mutfağın çekmecesinden bir kutu çıkarttı.
Kutunun içinde farklı el yazılarıyla yazılmış yüzlerce tarif vardı.
İçinden irmik tatlısının tarifini buldu. O da bir arkadaşından almış tarifi ve arkadaşı kendisi yazıp vermiş A.' ya tatlının tarifini.
Ben de böyleyim !!
Arkadaşlarımdan aldığım tarifleri asla temize çekme huyum yok.
Mutfakta tariflere ayrılmış bir çekmecem var hepsi orada duruyor.
Ne yeni bir defter oluşturabiliyorum, ne de tarifleri en azından bilgisayara aktarıyorum.
Nedenini düşündük A ile.
Sahi, neden böyleydik biz?
" Tembellik " dedim ben, o " Zamansızlık " dedi. " Dağınıklık olabilir mi? " diye sorduk birbirimize ve yanıtı aynı anda verdik.
" Biz o tarifleri özellikle kutular veya çekmeceler içinde saklayıp , temize çekmiyor ve arkadaşlarımızdan kalan anıları saklıyorduk. "
Her tarifte bir dostun yazısı, kiminin üzerine sinmiş vanilya kokusu veya dökülen bir şeylerin izi vardı ve bunlar bizi geçmişe götürüyordu.
Dünya döndükçe, yaşadığımız her an hızla anıya dönüşüyordu, farkında olsak da olmasak da böyleydi bu.
Belki de geçen zamana direnmek için bu şekilde koruyorduk anılarımızı, tarifleri temize çekmeden; tarifleri anılara, anıları tariflere dönüştürerek ...
12 yorum:
Eh tabi değişik bir bakış açısı:)
Ne kadar duygu dolu bir post olmuş...
Ben de sizlerle aynı fikirdeyim,yoksa o anılar da silinip giderdi şimidiyse o tariflere bakınca o anı hatırlatıyordur insan.O kişileri hatırlıyordur:)
Anılar,iyisiyle kötüsüyle çekmecede dursunlar...
şimdi düşündüm de bende kimsenin elyazısıyla yazılmış tarif yok Özlemcim
beğendiğim tarifi hemen o dakika alır ya kağıda ya da cep telefonumun mesaj bölümüne öyle alelacele yazarım kendi anlayabildiğim şekilde...sonra da onu tarif defterime geçiririm
bu çekmecelerdeki anılar ve böyle bir düşünce de çok hoşuma gitti ne yalan söyleyim :)
Benim tüm tarifler, buzdolabına tutturulmuş vaziyette. hatta bir pürelibalık tarifi var, on yıllık ve hala denemedim:))
Annemin tariflerinibulunca içim bir hoşoluyor bir de
Sevgimle Özlemcim
ben de öyle yapıyorum ama sonra aradığımı zor buluyorum
sonra gaza gelip tarif defterime yazıyorum
ama arkadaşların el yazısı ile kalması gerçekten de harika bir anı
Dersaadet : Bence de :)
Baykuş Gözüyle : Bence de her şeyi anlık yaşıyoruz artık Natali'cim ...
Aynur ( KÜçük Hala ) : Benim de Aynur'cum hoşuma gidiyor itiraf edeyim :)
Lale: Ben de anneannemin tariflerinde hüzünlenirim, 17 yaşımda kendim yazmışım anneannemin turtası diye hiç sorma o duygu çak farklı Lale'cim
Mavi Anne : Sonra o tarifi denemek istediğinde tarifi aldığın an geliyor ya aklına anılara bağlı olanlar için hoş bir duygu bence ...
Ben olsam kaybederdim:)
Çok hoş.. Belki bir deftere o kağıt parçalarını yapıştırırsan daha uzun ömürlü ve düzenli olabilir bu hatıralar.. Çok da hoş görünür...
Yorum Gönder