DAĞINIK MUHASEBECİ !!

Her yaşanan yıl bitiminde hayatımın hesaplarını kapatırken zorlanırım ben.


Hayat bilançomu dengeleyemem bir türlü.

Kimi zaman varlıklarım kaynaklarımdan çok olur, kimi zaman hayattan çok kredi kullanırım.

Hayatın da bana borçlandığı olur elbette.

Dağınık muhasebeciyim ya, hayattan alacaklarımı zamanında tahsil edemem.

Bir de koşar adım yaşarım hayatı, hep acelem varmış gibi.

Bu yıl bitiminde de varlıklarımı gözden geçiriyorum yine, ne var ne yok, elimde ne kalmış diye?

En değerli varlığım büyümüş, 7 yaşını bitirmiş, okullu olmuş.

Bir ağaç dikmişim de büyümesini, meyve verişini keyifle izliyormuşum gibi hissediyorum kendimi.

Dost haneme yazdıklarım hiç çıkmamış hayatımdan, el ele tutuşmuşuz hem iyi hem kötü günümüzde.

Yüzünü hiç görmediğim halde dost haneme yazdıklarımın sayısı çoğalmış, yazdıklarımızla birbirimizin yüreğine dokunabileciğimizi  öğrenmişim.

Parasal değerlerim olmadı benim. Gelir tablomu çoğu kere zararla kapatmam belki bundandır.

Hisse senetlerine prim vermedim hiç, sevdiğim şairin dediği gibi “HİSSİ SENETLER” daha değerlidir nezdimde.

Hayat bilançomun demirbaşına sevgi kayıtlıdır. Eskimesin diye amortismanı da ayrılmıştır üstelik.

Hayatımı kalıplara sokamadım ben. İçimden geldiği gibi yaşamak istedim. Varlıklarımın kaynaklarıma eşit olmaması belki de bundandır.

Dönemi zararla kapatsam da pişman olmadım.

Sevginin olduğu yerde zarar olsa da, bir gün mutlaka kâra geçileceğine inandım.

Bildim ki bu hayat benim, bildim ki her şey boş, kalıplaşmış kurallar yok, sadece ben varım bana ait olan hayatta, cebimde umutlarım ve yanımda sevdiklerim.

Daha ne isterim?