Dünya denen mavi gezegende gökyüzünde kavga vardı o gün.
Rüzgar esiyor, yağmur yağıyordu ve aynı anda güneş bulutların arasından uzatıyordu başını.
Üçü de bulundukları yeri paylaşamıyorlardı.
Az sonra güneşin renkleri yansıdı mavi bulutların üzerine ve gökkuşağı şöleni selamladı yer yüzünü.
Renkleriyle haydi artık barışın da kendinize gelin der gibiydi gök kuşağı.
* * * *
Mavi gezegenin yüzünün güneşe dönük olan kısmında, o an için her şey yolunda görünüyordu.
Hayat aynı hayat işte; devam ediyordu.
İki minik yavru büyümeğe uğraşıyordu.
Biri bir kadının bacaklarına dolanan kedi yavrusu,
Diğeri sarı saçlı, ela gözlü insan yavrusu.
Gökyüzünde, yağmurla güneşin kavgasını gökkuşağı renkleriyle bitirmeye çalışırken;
bir kadın, deliler gibi yaşadığı anı fotoğraflarla ölümsüzleştiriyordu.
Yaşanan an ölümsüzleşirse eğer, insan da ölümsüz olurdu ve kadın bunu biliyordu !!!
12 yorum:
Ne güzeeeel:))
Bence de kuzum:))
gerçekten öyle güzel bir gün olmalı ki o gün kelimelere bile yansımış hissedilenler...
Çok güzel yakalanmış kareler. Ve anlatım çok iyi. Emeğinize sağlık..
Sağol Selma'cım:)
Kesinlikle canım:)
yorumlarınız için teşekkür ediyorum bende...herzaman bekleriz..kızımıda öperim yerinize...sitenizi bulduğm ilk fırsatta hatim edeceğim::)))bu arada yazınızıda çok beyendm..
Resimler çok güzel yaaa:)
Teşekkür ederim Ezgi'cim:)
Eğer bir yerinden tutuyorsan hayatı, birşeylerden ümit ediyorsan ve eğer bir fotoğraf bile ölümsüzlüğü yakaladığını fısıldıyorsa, ne mutlu sana. Sen bir sanatçı ruhu taşıyorsun demektir ve sanatçılar hangi alanda üretirse üretsin ölümsüzdür. Sevgiler.
harika bir şey :)))
Sağol canım:)
Yorum Gönder