İNCE İP ÜZERİNDE

Pazar sabahları herkes evinde hafta sonu tatilinin  keyfini çıkarırken ben erken saatlerde kalkıp, gün boyu sürecek deslerim için hazırlık yapar, sonra da dersaneye giderim.

Cep telefonumun saatini  07.50'ye ayarlar ve mümkün olan en kısa sürede hazırlanıp evden çıkarım.

Evdekilerin kahvaltısını önceden hazırlamak, bir de kendimi hazırlamak pazar sabahları  zor geldiğinden biraz zamanımı alır.

Pazar günleri de dahil  her gün evimizin karşı caddesinde bulunan gazeteciden günlük gazeteleri alır  dersaneye geçerim.
Bu pazar da aynı şey oldu. Sadece yataktan bir kaç  dakika geç kalktım. Hazırlandım, gazete almak için
evden çıktım.

Her zamanki yolumda yürürken, benim yaklaşık 10 adım ötemde bir gürültü koptu.
Biraz sonra altından geçecek olduğum  binadan aşağı kocaman bir spot lamba düştü; kafasına düşeni anında öldürecek kadar büyük ve ağır  bir lamba!!

Karşıya  baktığımda şaşkın yüz ifadeli bir adam gördüm, adamcağız da karşımdan geliyordu ve benim gibi lambanın kafasına düşmesinden son anda  kurtulmuştu.
( Evimiz cadde üzerinde olduğundan binaların altıında mağazalar var. Düşen lamba bu mağazalardan birine ait.
Lamba düzgün mü takılmamış, bina mı çok eski bilmiyoruz artık? )

Düşündüm de incecik bir ip üzerinde yürür gibi yaşıyoruz.

Ne zaman, nerede, neyle,  karşılaşacağımızı bilmiyoruz. İhmaller silsilesi ile dolu her yanımız.


Birşeyler olup bittiğinde sadece bomboş ve aptalca konuşuyoruz, üstelik bu konuşmayı da bir halt
sanıyoruz.


Canımız yandığında ağlıyoruz, üzülüyoruz ama sonrasında unutuyoruz.


Asıl olanın sorun çözmekten çok soruna sebebiyet vermemek olduğunun farkında bile değiliz.


Diyorum ya; ince bir ip üzerinde yürümeye devam ediyoruz, düşmemek için aşağı değil karşıya bakıyoruz...