20 Ekim 2010 Çarşamba

HEY GİDİ HALİT AMCA

antalya-15_buyk

Uzak denizlerin kaptanıydın sen benim çocukluğumda.

Çocukluk arkadaşlarım olan iki kızın için " iki kızım iki gözüm" derdin.

Kaptandın ya, dünyayı dolaşıp duruyordun ya, kahramandın gözümüzde her daim.

Dün seni yıllar sonra hasta yatağında gördüğümde bunları düşündüm.

Çok az zamanın kalmıştı.

Üstelik gideceğinin sen de farkındaydın.

Hey gidi Halit Amca sen de gideceksen eğer; hayata dair ne yapsak ne söylesek boş.

Dün üzüntüden hiç konuşamadım yanında sadece buruk bir tebessüm vardı dudaklarımda.

Bir varmış bir yokmuş diye başlayan bir masal sanki hayatlarımız ve hepimiz kendi masallarımızın kahramanıyız.

8 yorum:

Vladimir dedi ki...

Kelimelerin bittiği, yetmediği anlar var hayatta. Siz de onlardan birisini yaşamışsınız. Birisini kaybederken hep keşke ölümden sonra bir hayat olsa tüm sevdiklerimiz orada mesut bir hayat yaşasa diye düşünürüm. Yok böyle ir şey ama bir garip umut işte.

Melis Pamuk dedi ki...

Ben de çok üzüldüm Halit Dede'ye :(((

denizanasi dedi ki...

babamın ismi de halit idi. onu kaybettiğimde 16 yaşındaydım.. maalesef hayat devam ediyor...

Ramazan Işık dedi ki...

Çevremiz Halit Amca'larla dolu ama kim görür, kim bakar. Gören gözlere ne mutlu.
Sevgiler.

Özlem dedi ki...

Canım çok zor biliyorum geride kalanların dayanması.
Dönüşüne çok sevindim bilesin:)

Özlem dedi ki...

Ben de Melom ben de...

Özlem dedi ki...

Bu aralar üst üste geldi umarım daha kötüsü olmaz canım.
Teşekkür ederim ...

Özlem dedi ki...

Evet ben de düşünürüm zaman zaman bunu Vladimir belki düşünmek bile teslli ediyordur o an bizi...