
Uzak denizlerin kaptanıydın sen benim çocukluğumda.
Çocukluk arkadaşlarım olan iki kızın için " iki kızım iki gözüm" derdin.
Kaptandın ya, dünyayı dolaşıp duruyordun ya, kahramandın gözümüzde her daim.
Dün seni yıllar sonra hasta yatağında gördüğümde bunları düşündüm.
Çok az zamanın kalmıştı.
Üstelik gideceğinin sen de farkındaydın.
Hey gidi Halit Amca sen de gideceksen eğer; hayata dair ne yapsak ne söylesek boş.
Dün üzüntüden hiç konuşamadım yanında sadece buruk bir tebessüm vardı dudaklarımda.
Bir varmış bir yokmuş diye başlayan bir masal sanki hayatlarımız ve hepimiz kendi masallarımızın kahramanıyız.
8 yorum:
Kelimelerin bittiği, yetmediği anlar var hayatta. Siz de onlardan birisini yaşamışsınız. Birisini kaybederken hep keşke ölümden sonra bir hayat olsa tüm sevdiklerimiz orada mesut bir hayat yaşasa diye düşünürüm. Yok böyle ir şey ama bir garip umut işte.
Ben de çok üzüldüm Halit Dede'ye :(((
babamın ismi de halit idi. onu kaybettiğimde 16 yaşındaydım.. maalesef hayat devam ediyor...
Çevremiz Halit Amca'larla dolu ama kim görür, kim bakar. Gören gözlere ne mutlu.
Sevgiler.
Canım çok zor biliyorum geride kalanların dayanması.
Dönüşüne çok sevindim bilesin:)
Ben de Melom ben de...
Bu aralar üst üste geldi umarım daha kötüsü olmaz canım.
Teşekkür ederim ...
Evet ben de düşünürüm zaman zaman bunu Vladimir belki düşünmek bile teslli ediyordur o an bizi...
Yorum Gönder