HAYATIN ELLERİNDEN TUT

Ne zaman seni düşünsem; yüreğimden küçük bir kız çıkıverir, gülen güzleriyle geçer oturur karşıma.

Sonra ellerimden sıkıca tutar alır götürür beni çocukluğuma.

Ne zaman seni düşünsem; aklıma bayram sabahları gelir ve ille de seninle gitmek istediğim lunapark maceraları.

İlle de seninle birlikte binmek istediğim çarpışan otolar ve dönme dolaplar.

Dönme dolabın en tepesinde korkup sıkı sıkı ellerinden tuttuğumda senin
-“ Korkma, aşağı bakma, şehrin manzarasını izle bak ne güzel” deyişin.

* * * *
Bu sabah da bunları düşündüm.
Senin için bu satırları yazarken, seni günlerdir yattığın yoğun bakım odasından ameliyathaneye götürmekte olduklarını biliyorum.

Uzaktayım, yanına şimdilik gelemiyorum. Nefessiz kaldım güzel haberlerini bekliyorum.

Yüreğimden çıkan o minik kız var ya, ellerimi sımsıkı tutuyor benim.
Gülümseyerek “- Korkma diyor; korkma her şey yoluna girecek, eskisinden daha güzel olacak her şey. Senin ellerinden tuttuğum gibi O da hayatın ellerinden tutuyor çünkü, emin ol buna” diyor.

İnanıyorum o küçük kıza. İnanmak zorundayım çünkü, başka çarem yok!

Sıkı tut olur mu hayatın ellerinden, sakın, sakın bırakma…