MEYVELER VE İNSANLAR

Çocukken  icat ettiğim oyunlarım vardı benim.

Kendi kendime oynar bazen de arkadaşlarımla paylaşırdım.

Bunlardan biri de " Meyveler ve insanlar" dı.

Bazı meyveleri karakter olarak insanlara benzetirdim.

Misal, kiraz ve vişne ikiz kız kardeştiler ama karakterleri farklıydı.
Kiraz naif, iyi huylu bir kızdı ve fakat vişne sanki daha şımarık, aksi ve bencildi.
 İkisi de sıfır beden, zayıf kızlardı.

İnciri oldum olası, tatlı şeker gibi bir yaşlı nineye benzetirdim.
 Hani gelsin diye dört gözle beklenir de, geldiğinde çantasından çocuklara türlü türlü hediyeler çıkaran aile büyüğü yaşlı teyzeler var ya öyle işte.

Limon, çok yaşamış, görmüş geçirmiş ama ekşi yüzlü büyükbabaydı. Aslında çocukları çok seven ama sevdiğini belli etmeyen huysuz  ihtiyar !!

Narın cinsiyeti yoktu. Erkek de olabilirdi, kadın da. Gittiği yere bereket götüren bir aile büyüğü gibiydi.

Kavun ve karpuz da kardeştiler hiç anlaşamazlardı,  pek de sevmezlerdi birbirlerini . O kadar şişkoydular ki, gittikleri hiç bir yere sığmazlardı.

Dut ve çilek ailenin nazlı kızlarıydılar.
Dutun yükseklerde olmak gibi bir tutkusu vardı,  oysa çileğin ayakları yere sağlam basmalıydı.
Çilek mis gibi kokusuyla duttan bir gıdım daha dikkat çekerdi.

Muz ailenin çapkın oğlu, şeftali uçarı kızıydı. Elma dört mevsim ara bulucuydu.

İşte böyle; bu gün pazarda ilk incirleri gördüm.
Her hafta kiraz aldığım pazarcı çocuk " ablacım haftaya kiraz bulamazsın vişne zamanı geliyor al bu kirazları " deyince bu çocukluk oyunum aklıma geldi .

Kirazları aldım. Pazarcı çocuk sabah ilk siftahını aldığım kirazlarla yaptı.
Ben de ikiz kız kardeşlerin, naif ve iyi huylu olanıyla gülümseyerek başka tezgahlara doğru pazarın içinde uzaklaştım.