O GÜN

O gün güne böyle başlamıştım.
Hava pırıl pırıldı. Deniz görmek istediğim renkteydi ben bu renge kendimce Akdeniz Mavisi derim.
Akdeniz'in rengi deniz gören kuzey  denizlerinin rengi gibi değildir,  mavinin ve yeşilin  her tonunu görmek mümkündür Akdeniz'de .

Hava güzeldi  uzun uzun yürüdüm. Eve geldiğimde öğlen olmuştu bile. Yeşil çayımı ve kitabımı elime aldım. Mutluydum ....

İşte  o gün , hiç tanımadığım bir kız, bilmediğim bir şehirde kelimelerle tanımlanamaz bir vahşete kurban gidiyormuş akşam haberleri izlediğimde öğrendim.

O günden beri üzerimdeki bütün renkleri çıkartıp attım. Denizin Akdeniz Mavisi bile gri gelir oldu gözüme.

Canım yandı. Ateş düştüğü yeri değil benim de yüreğimi yaktı.

Çok direnmiş Özgecan çok mücadele etmiş. Başına gelecekleri biliyormuş gibi biber gazı taşımış çantasında. İşe yaramış da aslında biber gazı. Ama hırsını alamamış sapık , hırsını alamayınca canını almış kızın !!!

Babasına haber vermiş sonra ve o baba müsveddesi  de  oğluyla beraber olup yakmış kızı.

Eğitim aileden başlar derler ya; böyle bir babanın yetiştirdiği çocuktan ne hayır gelir acaba ?

Bu gün siyah giydim ben. Haberi duyduğumdan beri ruhumun rengi zaten siyah.

Bu kadına yönelik bir olay değil; toplumun tümünü ilgilendiriyor. Belediyeler nerede? Peki şoförler, derneği, Minübüscüler odası? Neden susuyorlar ?
Yoksa o duymak istemediğim küfürlerin çoğunun kadının vajinasına yönelik olduğu bir toplumda yaşayanlardan  beklentim çok mu yüksek ?

Kafamda bu sorular günlerdir.
Artık bu ülkede sadece kadının değil insanın adı yok !!!

Oysa ne güzel söylemiş Neşet Ertaş usta : " KADIN İNSANDIR ERKEKSE İNSAN OĞLU ... "