KALBİMİN CEBİNDE ...

Şimdi geriye dönüp baktığımda çocukken pek çok şeyi bir şölen tadında yaşadığımı fark ediyorum.

Ramazanın gelişi için yapılan hazırlıklar, sahur ve iftar sofraları, bayram öncesi hazırlıklar ...

Artık hepsi anıya dönüşse de benim için halen çok değerliler.

HIDIRELLEZ de öyle .

Çocukluğumda anneannem illaki hıdırellez gecesi bahçedeki gül ağacının dibine dileklerini koyar sonra da bize toprak altında beklemiş kağıda sarılı minik bozuk paralar verirdi. 

Hiç üşenmez gece sabaha dönmeden dilek kâğıtlarını alır, zaten eve çok yakın olan deniz kıyısına komşuları ile  gider minik kağıtları denize atarlardı.

Henüz okula gitmeyen bir çocuk olarak ben ateşten atlama kısmını pek severdim.

Biraz korkar çoklukla eğlenirdim.

Yıllar sonra eşimle kendi gayretlerimizle aldığımız evimizi ve evin  bahçesini sevme nedenimin tamamen mutlu çocukluk anılarımla bir ilgisi mutlaka olmalı .

İnsan çocukken  çoğu şeyin farkına varamıyor.
Meğer anılarımız ne kadar değerliymiş ve bugünkü aklımla  anneannemden öğrenecek daha ne  çok şey varmış.

Neyse yine de şanslıyım aslında,
o zamanlardan geriye birsey kalmasa da kalbimin ceplerinde anılarım var ...