4 Temmuz 2016 Pazartesi

GEÇİP GİDEN ZAMANLAR



Anneannemin evindeyim ve uykudayım. 
Nasıl huzurluyum anlatamam. 
Mutfaktan sesler geliyor.  Sabahın erken saatleri.
Uyanıyorum, fazla oyalanmıyorum yatakta .

Anneanneme yardım etmem lazım.  Sabah kahvaltısı için hazırlık yapıyor olmalı; çilek ve vişne reçellerinin kokusu taze demlenmiş çay kokusuna karışmış çünkü ...

Mutfağa gidiyorum, yanılmamışım; bizimki kahvaltı hazırlıyor.
Hemen tabak, çay  bardağı falan çıkarıyorum. 
Bahçeye koşuyorum; büyük bahçe masasını silip tabakları yerleştiriyorum.

Bahçeden taze nane ve maydanoz toplayayım, yeriz kahvaltıda ..

Fakat o da ne?
Ev ve bahçe çok eski. 
Bahçede maydanoz, nane falan da yok.
Bahçedeki çiçekler solmuş !!!

Olsun anneannemlerin evindeyim ya bugün benim bayramım.

Kimse uyanmamış henüz. 
Az sonra anneannem hepimizin tabaklarına yeni yaptığı tarhana çorbasından koyuyor, ev halkı da yavaş yavaş uyanıyor ...

Ah diyorum; " o zamanlar kahvaltıda çorba içmeyi sevmezdim,  bak şimdi çok seviyorum; yıllar nasıl da değiştiriyor insanı ..."

Yüzüme bakıp gülümsüyor. Üzerinde beyaz bir elbise var beyaz da namaz baş örtüsü.

Komşusu Hamiyet  Teyze sesleniyor; -  " Neriman Hanim gözün aydın" diyor.
Yıllar önce ölmemiş miydi Hamiyet Teyze?
Şaşırıyorum !!!
Ona da gülümsüyor,  konuşmuyor anneannem, ama  benim kadar mutlu; yüzünden anlıyorum.

- " Bayram ya hepimiz ziyarete geldik diyorum " Hamiyet  Teyzeye  tıpkı eski günlerimizdeki gibi.

Sonra herkes uyanıyor .
 Üç çocuk, iki damat, gelin, altı torun, altı da torun çocuğu. 
"Bak anneanne torunlarının çocukları da burada onları da gördün, ne mutlu sana  diyorum. "
Öylece bakıyor yüzüme .

Bahçedeki masa eski, sandalyeler eski ve paslanmış umurumda değil; bu bayram çocukluk sarayımdayım ya daha ne isterim ?

***
Sonra ... ezan okunuyor, ne güzel okuyor müezzin diyorum.
Göz kapaklarım aralanıyor; tekrar kapatıyorum. 
Aslında gördüğüm bir rüya ama uyanmak istemiyorum...
Uzun bir süre direniyorum uyanmamak için .
Gözümü açıyorum.

Gözlerimde iki damla yaş. 
Geçip giden yıllara teslim olmuşuz ...

Bayramın kutlu olsun anneanneciğim ...

***
Blog Not : Fotoğraf da bir bayram gününe ait. Annem henüz iki yaşında ve anneannem benim şimdiki halime şaşırtıcı bir biçimde benziyor .



Posted via Blogaway

15 yorum:

Unknown dedi ki...

Ne güzel anlatmışssın gözümde canlandıı :)

Pusulasız Hayat Kitap Sesleri dedi ki...

Sağol canım . Bayramın kutlu olsun sevgiler .:)

*mehtap dedi ki...

İyi bayramlar dilerim.

Pusulasız Hayat Kitap Sesleri dedi ki...

Canım Sağol sana da iyi bayramlar olsun dilerim :)

deeptone dedi ki...

çok güzel anlatmışsın yaa. ayrıca, belli, üçünüz de benziyorsunuz birbirinize. anneannenin evi duruyor mu böyle sahiden de.

Kalem Nasırı dedi ki...

Anneannemi geçen yıl Ramazan Bayramı sonrasında kaybettik. Yazınızı okurken sonunda anneanne yaşamayacak hissiyle doluydum, öyleymiş zaten:(

Pusulasız Hayat Kitap Sesleri dedi ki...

Sağol Deep'ciğim. Anneannemlerin evi dedemi de kaybettikten sonra bir süre kapalı kaldı . Sonra satıldı. Geçen sene de yıkıldı. Neyse ki yıkılmadan önce o son viran halini görme şansım oldu. Rüyalarıma giren de o son hali zaten. İyi bayramlar, sevgiler .

Pusulasız Hayat Kitap Sesleri dedi ki...

Anneannemi 1989 yılının sonunda keybettik; altı yıl sonra da dedem gitti bu dünyadan.
Başın sağ olsun. Anneannemi o kadar severdim ki; ölümünü atlatmam çok zor oldu.
Artık sadece ruyalarimizdalar .
Sevgiler. Bayramın kutlu olsun .:)

Kalem Nasırı dedi ki...

Sızın de başınız sağolsun. İlk defa kimsenin torunu olmamak nedir tattım geçen yıl çünkü anneannem kalan son aile büyüğüydü. Tekrar iyi bayramlar bu arada.

Pusulasız Hayat Kitap Sesleri dedi ki...

Ben o duyguyu dedemi kaybedince anladım.
Benim bir de baba tarafından babaanne, büyük baba falan da yok; ben doğmadan çok önce ölmüşler. Bütün sevgim anneannem ve dedemeydi . Kimsenin torunu olamamak birazcık büyümek demekti ama asıl iki yıl once babamı kaybedince büyüdüğümü fark ettim şairin dediği gibi.
Off blog yazısı gibi oldu bu cevap :)
Sevgiler sana da; tekrardan iyi bayramlar . :)

deeptone dedi ki...

varsa evin eski ve bir de yıkılmadan önceki halinin fotolarını koysana yaa mümkünse yaniii :)

Pusulasız Hayat Kitap Sesleri dedi ki...

Eski bir yazımda vardı . Bulabilirim de; o evin inşaat halindeki fotoğrafı bile var bende. Yeni bir yazı konusu olur hem . :)

Bir Dut Masalı - nUnU dedi ki...

Başınız sagolsun ..hayatımızın mihenk taşları elbet onlar.nurlarda uyusun

Çok sevgiler

Pusulasız Hayat Kitap Sesleri dedi ki...

Çok teşekkürler. Epey oldu onları kaybedeli ama daha çok yeni sanki.
Sevgiler .:)

Pusulasız Hayat Kitap Sesleri dedi ki...

Çok teşekkürler. Epey oldu onları kaybedeli ama daha çok yeni sanki.
Sevgiler .:)