Sen gittin ya; boynu bükük solmuş bir gül gibi kaldım öylece.
Sen gittin ya; kimseyle konuşmak gelmiyor içimden.
Sen gittin ya; söndü içimdeki tüm ışıklar.
Şimdi ben; yokluğunda ıssız, sensiz ve alabildiğine sessizim.
Şimdi ben bulutların üzerinden yere çakılmış gibiyim gidişinle.
Geçer ama değil mi ?
Zaman sarar, kapatır en kapanmaz yaraları.
