TBT 'NİN DİBİ ...

Çok ufağım o zamanlar. Kemoş Abinin sünnet düğünü.  Dedeman iş arkadaşı ve komşularının oğlu.  Neriman Teyze ve Hilmi Amcalarını  ( ananemve dedem )pek severlerdi.  Hayal meyal hatırlıyorum bu düğünü.

Solda ayakta duran teyzem.  Sağda çömelen annem.  Beyaz saçlı dedem.  Başörtülü anneannem.
Annemin arkasında babam ve eniştem.

Öndeki beyaz elbiseli kız ablam.  Aslında teyzem  büyük kızı ama ben dahil arkasından gelen diğer beş toruna öyle bir ablalık yaptı ki;  bütün kuzenlerin ve hepimizin ablası o.En çalıskanımızdı.
Şimdi profesör oldu . Kendi alanında anabilim  dalı başkanı. 

Dedim ya bu düğünü hayal meyal hatırlıyorum.  Hatırladıklarımdan biri de annem ve teyzemin elbiselerini kendilerinin diktikleri. Her taraf iğne iplik dikiş makinesinin tıkır tıkır sesi. Bu arada ben dikişten hiç anlamam . Ne anneme teyzeme benzememişim yani.

Yıllar ne çabuk geçti . Her şey ne çabuk anıya dönüştü anlayamıyorum. 
Şimdi annemi kaybettim ya sosyal medyada tbt dedikleri nostalji kokan fotoğrafları bol bol paylaşırım artık.  Bu da benim acımı hafifletme yolum.

Adını hatırlamadığım şairin dediği gibi " Anılarımızla güçlüyüz artık.  "

Posted via Blogaway