GÜNLER GEÇERKEN ...

Yine uzun zaman oldu, on beş gündür hayatımız gezi park, misyonumuz direniş oldu, yazamadım.

Günler nasıl geçiyor işte kısa kısa anlatayım :

İki haftadır ailecek kendi çapımızda Gezi Park'ı ve eylemleri destekledik, dilimiz döndüğünce olup bitenleri oğluma anlatmaya çalıştım, onun için tuttuğum günlüğe de yaşananları yazdım. Söz uçar yazı kalır diye düşündüğüm için anlatmanın yanında yazmayı da tercih ettim.

Şimdi soluklarımızı tutup diğer gelişmeler için beklemedeyiz.
Bildiğim tek şey; artık hiç bir şey eskisi gibi olmayacak.

***
Okullar tatile girdi. Dört dörtlük eğitim sistemimizin !!! ilk dört yılını bitirdik.
Böylece sınıf öğretmenimizden ayrıldık. Ayrılıkları hiç sevmiyorum; çocuklar da üzüldü; dilerim çocuklarımızın yolları açık olsun. 
Kendimi yeniden sınıf geçiyormuş, ilk okulu bitiriyormuş  gibi hissediyorum.

***
Oğluma karne hediyesi olarak tablet bilgisayar aldık. Meğer tablete oğlumdan çok eşim ve benim ihtiyacımız varmış. Eşimi savaş oyunları oynarken yakalıyorum; itiraf edeyim ben de angry birds oynamaya başladım. İnternete ve facebooka  bağlanmak tabletle daha kolaymış meğer.
Çocuk evde şaşkın; anne bari tablet sizin olsun, ben evdeki bilgisayarla  idare ederim demeye başladı.

***
Doğudan Uzakta'yı okuyorum. Aslında bir süre hiç bir şey okuyamadım. elimdeki hiç bir kitaba adapte olamadım.
Doğudan Uzakta'yı sevdim. Zaten Amin Mauolof'un tüm kitaplarını severim. İç savaş yüzünden ayrılmak zorunda kalan iki arkadaşın hikayesini anlatıyor.

***
Babam hasta yine. Bazen hastalık karşısında eli kolu bağlanır ya insanın; dünden beri bu hallerdeyiz ve yarın babalar günü. Nedense bu özel günleri sevmez oldum ben. Çok yapmacık ve abartılı geliyor bana.

Günler akıp geçerken budur bendeki son durum !!!