KÖŞE BAŞINDAKİ SİMİTÇİ

Bu sabah perdeleri açıp, yeni güne başlarken sokaktaki simitçi ilişti gözüme.

Simit tablasının önündeydi, üzerinde ince bir yağmurluk vardı.
Yüzü soğuktan kırmızı renge dönüşmüştü. Her halinden üşüdüğü belliydi.
Yine de sokaktan gelip geçenlere simit satma çabasındaydı, çünkü akşama evine, çocuklarına ekmek götürecekti.
Çünkü hava sıcak da olsa, soğuk da olsa hayat devam ediyordu.
***
Bu sabah ben, o simitçiyi görünce üşüyorum dediğim için kendimden utandım.
Bu sabah ben, başımı sokacak evim olduğu için bir kere daha şükrettim.
Bu sabah ben, içinde bulunduğu koşulların değerini bilmeyen insanları düşündüm.
Bu sabah ben, varlığımdan haberi bile olmayan köşe başındaki simitçi sayesinde hayattan  hayat dersi aldım !!!!