BAŞIMIN DERDİ

Uzun yıllar geçti üzerinden, bir türlü kurtulamadım onlardan.

Hiç beklemediğim zamanlarda, istemediğim şekillerde mantar gibi çıkıverdiler karşıma.

Kurtulmak için çok uğraştım olmadı, bir biçimde hayatımda olmaya devam ettiler ne yazık...

Sabah, akşam, gece, gündüz denemediğim hiçbir şey kalmadı, yine de bırakmadılar peşimi.

Sanki benden bir parçaydılar!!

Ne kötü; istenmediklerini onlar hep bildiler yine de kurtulamadım işte.

En sonunda kırklı yaşlarımın başında biraz terk eder gibi oldular beni.

Tamam dedim, bu sefer oldu dedim, sevindim.

Yok, yanılmışım, yine geri geldiler. Sanırım çok yaşlansam da, yüzüm yaşlılıktan kırış kırış olsa da yine de bırakmayacaklar peşimi.

Neden mi söz ediyorum?

Başımın derdi sivilcelerimden.

Herkes bu yaşta kırışık kremleri kullanmaya başlar ben hâlâ sivilce giderici kremlerle uğraşıyorum.

Bitkisel ve kozmetik ilaçlar bana mısın demiyor. Sivilce ile ilgili trajikomik bir durumum da var benim. Ergenlik dönemim inanması güç ama sivilcesiz geçmiştir. Onlarla tanışmam 20’li yaşlarımdan sonra oldu.

Bu ne kadar sürecek bilmiyorum. Tabii yaş ilerledikçe yüzdeki miktarları da azalıyor ama yine de **Süleyman Efendi’nin nasırı gibi azap çektiriyorlar bana.

Şimdi ben bu yazıyı neden yazdım?

Vallahi bilmiyorum ama yazdım rahatladım, bir de sevdiğim şairin şiirini hatırladım:))

** KİTABE-İ SENG-İ MEZAR

I

Hiçbir şeyden çekmedi dünyada
Nasırdan çektiği kadar
Hatta çirkin yaratıldığından bile
O kadar müteessir değildi;
Kundurası vurmadığı zamanlarda
Anmazdı ama Allah'ın adını,
Günahkar da sayılmazdı.
Yazık oldu Süleyman Efendiye

II

Mesele falan değildi öyle,
To be or not to be kendisi için;
Bir akşam uyudu;
Uyanmayıverdi.
Aldılar, götürdüler.
Yıkandı, namazı kılındı, gömüldü.
Duyarlarsa öldüğünü alacaklılar
Haklarını helal ederler elbet.
Alacağına gelince...
Alacağı yoktu zaten rahmetlinin.

III

Tüfeğini depoya koydular,
Esvabını başkasına verdiler.
Artık ne torbasında ekmek kırıntısı,
Ne matarasında dudaklarının izi;
Öyle bir rüzgar ki,
Kendi gitti,
İsmi bile kalmadı yadigar.
Yalnız şu beyit kaldı,
Kahve ocağında, el yaz işiyle:
'Ölüm Allah'ın emri,
'Ayrılık olmasaydı.'

ORHAN VELİ KANIK

Fotoğraf : www.deviantart.com