HAYAT YOLUN, AÇIK OLSUN

Sen şimdi, hiçbir şeyin farkında değilsin.

O kadar masum ve temizsin ki, o kapkara gözlerinle ve sorduğun sorularla tanımaya çalışıyorsun hayatı.

Hayat senin için, oyundan, birkaç arkadaştan, çeşit çeşit oyuncaktan ibaret henüz.

Okul denince de aklına, renk renk boya kalemleri, el işi kağıtları ve bunlarla yapılan faaliyetler geliyor. Bir de küçük bedenine rağmen, sabah erken kalkma zorunluluğu.

Daha şimdiden kendince farklı meslekler seçiyorsun. Bazen, doktor, bazen öğretmen, bazen subay olmak istiyorum diyorsun.

Geçen gün “ Büyüyünce sadece baba olsam yetmez mi anne? “ dedin. Büyüyünce çok mükemmel bir baba olacaksın henüz bilmiyorsun.

Bilmediğin bir bir şey daha var oğlum.

Bu ülkede, sana sunulan bu koşullarda, istediğin ya da sevdiğin işi yapma şansın o kadar az ki.

Zaman içinde, her çocuğun başına gelen senin de başına gelecek.
Okul hayatının çarkları içinde dönerken, yaprak testler, özel dersler ve dersanelerle tanışacaksın.

SBS, OKS, ÖSS harflerinin açılımları yaşam biçimin olacak, 18 yaş gibi çok erken bir yaşta meslek seçimi yapmak zorunda kalacaksın ve bu koşuşturma içinde elbette senin de bir mesleğin olacak.

Korkum ne biliyor musun?

Gelecekte karşıma çıkıp da “ Anne –falan- mesleğim oldu ama ben mutsuzum ” demen.

Seni hayata hazırlarken, üzerine fazla sorumluluk yüklemek ve istemeden mutlu olmana engel olmak beni şimdiden çok ürkütüyor, çünkü her şeyin gelip geçici olduğu şu dünyada mutluluk kadar önemli ve kalıcı hiçbir duygu yok oğlum.

Henüz yolun başındasın, hiçbir şeyin farkında değilsin.

İki gün önce, sekiz yıl eğitim göreceğin okulun ana sınıfına başladın.

Sen, yeni öğretmenin ve arkadaşlarına alışmaya çalışırken onlarla yeni sınıfına doğru yürürken, ben de arkandan bunları düşündüm oğlum.

Güle güle.

Hayat yolun açık olsun.