BİR KADIN, BİR ADAM

“ Kalabalık bir caddede
Bir gün batımı
Günün yorgunluğu üzerlerinde, evlerine dönerken insanlar
Biliyorum karşılaşacağız seninle…
Kalabalık bir caddede
Yüklenip omuzlarımıza yalnızlığımızı
Göz göze geleceğiz.
Belki de…
Sadece birkaç saniye içinde
Bir yaşam anlatacağız birbirimize
Gözlerimizle… “ diye yazmıştı kadın yıllar önce o ayrılık acısını yaşarken sevgiliye.

Hiç karşılaşmadılar ve hayat farklı yönlere savurdu her ikisini de.
Farklı insanlarla birleştirdiler hayatlarını birbirlerinden habersiz.

Yüreklerinin bir köşesinde birbirlerinin izleri kaldı ve bunu sadece kendileri bildiler.

Adamın önce bir oğlu hemen ardından bir kızı, kadının da kızı oldu geçen zaman içinde .

Yıllar sonra çeşitli olumsuzluklar yaşadılar eşleri ile ve yine birbirlerinden habersiz noktaladılar evliliklerini.

Bir gün, kadın kızı ile birlikte tam da kendine yeni bir düzen kurmuşken, ummadığı bir anda, güneyde iş yerindeki seminer için gittiği bir otelde karşısına çıktı adam.

Göz göze geldiler, uzun süre konuşamadılar, şaşkındı ikisi de, duyguları ise karmakarışık.

İlk heyecanı atlattıktan sonra oturup sohbet ettiler bir süre. Konuştukça birbirlerine olan duygularının değişmediğini anladılar.

Deniz ve gün batımı da tanık oldu konuştuklarına.

- “ Yaş aldıkça ilişkilerin ve kaybettiklerinin değerini daha iyi anlıyor insan” dedi gür saçları seyrelmiş, şakaklarına ak düşmüş adam.
- “Hayat ilişkileri tüketmemeyi öğretiyor insana ” dedi, yüzünde ilk yaşlılık belirtisi kırışıklıklar belirmiş kadın.

Elleri birleşti, yürekleri zaten hep birlikteydi ve bir daha ayrıl-a-madılar.


Fotğraf : www.deviantart.com