Bak bir ışık var gördüğün o yolun sonunda,
O ışık sensin ve senin yaşadıkların,
Kimbilir, belki de yaşayamadıkların.
Şimdi gözlerinin önünden bir filmin kareleri gibi geçiyor hayatın.
Baş rolde sen,
Bir karede tutkuların,
Bir başka karede umutların, korkuların, aşkların.
Ve…
Hayat hataların.
Hep derdin ya, doya doya, her anı yaşamak gerek.
Zamansızlıktan yakınırdın bir de, uzun yol koşucusu derdim sana gülümseyerek, hep bir yerlere yetişme telaşındaydın.
Gitmek isterdin, uzaklara çok uzaklara.
Kimsenin gitmeye cesaret edemediği yerlere gitmek, bilmediği yerleri keşfetmek isterdin ve en sonunda gittin ama zamansız oldu gidişin.
Şimdi gittiğin o yolun sonundaki ışık sensin ve izlediğin filmin kareleri bitmek üzere.
Birazdan, sonsuzluğun içinde sessizlik başlayacak, uzunca bir süre sessizliğin sesi dinlenecek belki de.
Şimdi ayrılık zamanı.
Bütün ayrılıklar zamansız değil midir aslında?
Vedalaşmayı sevmezdin, gidişin de vedasız oldu zaten aniden, apar topar.
Yine yaptın yapacağını cesur yürek.
Kimsenin gitmeye cesaret edemediği yerlere ilk önce sen gittin.
Giderken, ardından öylece bakmanın ve hiçbir şey yapamamanın ne kadar zor olduğunu öğrettin geride kalanlara.
Sen gittiğin yerlerde farkında mısın bilmem, zamansız gidiş kadar zormuş gidenin ardından çaresiz kalmak.
* * * * * * * *
Sevgili Banu’nun ve tüm erken gidenlerin anısına…
11 yorum:
Birer gün arayla ikimiz de yitirdiğimiz sevdiklerimizi anmışız bilmeden. Kim bilir daha kaç kişi bir yerlerde , erken gidenlerinin özlemiyle yanıp tutuşuyor. Çok acı...
Canim Ozlem,
Ne diyecegimi bilemedim. Gidenlerin acisi hep ayni yerde kaliyor, hafifliyor mu zamanla... Bilmem...
Evet bütün ayrılıklar zamansızdır ama iz en çokkendimiz için ağlarızz gidenin ardından.Onu bir daha göremeyeceğimizi düşününce hissedeceğimiz özlemi fark edip dehşete kapılırız bir an...Ancak zaman sarar yaraları...Zaman işte...Bazen dost bazen düşman...
Özlemcim, is yerindeyim ve yazini okuduktan sonra göz yaslarimi tutamadim. Dedigin gibi, bütün ayriliklar zamansizdir ve cok aci veriyor....
zamansız ayrılıklara tarifsiz acılar biriktiririz hep ve en çok da sözsüz kalmak yakar canımızı...
başımız sağolsun tekrar..
O sözün bittiği yer var ya, en çok o yakıyor canımızı arkadaşım.
Zamansız gidişler haksızlık gibi geliyor Belgin'ciğim, kabullenmek o kadar zor ki, sabır bile yetmiyor.
Değil mi?
Ne kadar doğru onları bir daha görememek, sadece rüyalarımızda görmek ve o rüyalar görüldüğünde uyanmak istememek.
Kabullenmek çok zor Hande'ciğim.
Böyler erken gittikçe dostlar yaşama aynı bakamıyor insan. Ve sürekli aradığımız o anlam daha da saklanıyor. Acını içimin derininde duyuyorum.
Sabır ya da hiçibir teselli sözü de yerli gelmiyor üstelik.
Çok zor bir durum Fulya'cığım, çok sağol.
Sevgilerimle...
Banu teyzenin vefat etmesi beni çok üzdü .Herkes çok üzüldü
Yorum Gönder