Dağınık Muhasebeci ya da Hayata Dair

Her yaşanan yıl bitiminde hayatımın hesaplarını kapatırken zorlanırım ben.
Hayat bilançomu dengeleyemem bir türlü.

Kimi zaman varlıklarım kaynaklarımdan çok olur, kimi zaman hayattan çok kredi kullanırım.
Hayatın da bana borçlandığı olur elbette. Dağınık muhasebeciyim ya, hayattan alacaklarımı zamanında tahsil edemem. Bir de koşar adım yaşarım hayatı, hep acelem varmış gibi.

Bu yıl bitiminde de varlıklarımı gözden geçirdim yine, ne var ne yok elimde diye.
En değerli varlığım büyümüş, 4,5 yaşında olmuş.
Bir ağaç dikmişim de büyümesini, meyve verişini keyifle izliyormuşum gibi hissettim kendimi.

Parasal değerlerim olmadı benim. Gelir tablomu çoğu kere zararla kapatmam belki bundandır. Hisse senetlerine prim vermedim hiç, sevdiğim şairin dediği gibi “ Hissi senetler” daha değerlidir nezdimde. Hayat bilançomun demirbaşına sevgi kayıtlıdır. Eskimesin diye amortismanı da ayrılmıştır üstelik.

Hayatımı kalıplara sokamadım ben. İçimden geldiği gibi yaşamak istedim. Varlıklarımın kaynaklarıma eşit olmaması belki bundandır.
Dönemi zararla kapatsam da pişman olmadım. Kimse bilmez ama sevginin olduğu yerde zarar olsa da, bir gün mutlaka kâra geçilir.


Bildim ki bu hayat benim, bildim ki her şey boş, kalıplaşmış kurallar yok, sadece ben varım bana ait olan hayatta, cebimde umutlarım ve yanımda sevdiklerim.



“ NEYİ YAŞAMAK İSTİYORSAN ONU YAŞA

Öyle bir hayat yaşıyorum ki,
Cenneti de gördüm cehennemi de.
Öyle bir aşk yaşadım ki,
Tutkuyu da gördüm, pes etmeyi de.
Bazıları seyrederken hayatı en önden,
Kendime bir sahne buldum, oynadım.
Öyle bir rol vermişler ki ,
Okudum okudum anlamadım.
Kendi kendime konuştum bazen evimde,
Hem kızdım, hem güldüm halime.
Sonra dedim ki “ Söz ver kendine”,
Denizleri seviyorsan, dalgaları da seveceksin.
Sevilmek istiyorsan, önce sevmeyi bileceksin.
Korkarak yaşıyorsan, yalnızca hayatı seyredersin.
Öyle bir hayat yaşadım ki,
Son yolculukları erken tanıdım.
Öyle çok değerliymiş ki zaman,
Hep acele etmem bundan, anladım.

Nietzsche ‘’